|
INTIMIDATIE by Millard J. Melnyk
Ik werd vernederd Maar ik stond op Je bekritiseerde mijn opstandigheid Dat was niet naar jouw zin Dat is waar... Maar staan zal ik Ik werd onderdrukt Maar verhief mijn stem Je bekritiseerde mijn mondigheid Dat was niet naar jouw zin Dat is waar... Maar spreken zal ik Ik werd bang gemaakt Maar ik kwam dat te boven Je bekritiseerde mijn onthulling Dat was niet naar jouw zin Dat is waar... Maar de waarheid aan het licht brengen zal ik Ik werd bedreigd Maar liet dat langs mij heen gaan Je bekritiseerde mijn ‘openlijk verzet’ Dat was niet naar jouw zin Doe jij maar stoer Ik ben sterk... Wen daar maar aan! (Vertaling M. Barendregt) ********************************************** |
INDOCTRINATIE (Esther Brun)
Als klein kind sta ik aan het water Aan de overkant ligt een wereld waarin ik leef... Alleen het is de mijne niet De mensen om mij heen Zijn slechts vage schaduwen Volkomen afgesloten Hoor ik hun schreeuwende stemmen vol waanzin... Maar ik spreek hun taal niet.. Ondoordringbaar In een wereld van stilte... Gedachten ontstaan en sterven in mijn hoofd Geweld, manipulatie, Ze vervloeken mijn bestaan... Ze wijzen verachtelijk naar mij, En ik?... Ik blijf zwijgen en kijk ze recht in hun koude, kille ogen aan... En zie dan verbaasd... dat ik de sterkste ben...!!! © (september 1986) Je kunt meer van Esther lezen op www.facebook.com/estherzilla.nl ****************************************** |
KWETSBAARHEID (Esther Brun)
Kwetsbaar, doorschijnend en teer, Doorzichtige zachte vleugels…. Dapper vliegend naar het licht.. En dan opeens weet ik weer, Overweldigt door deze wereld, val ik keihard naar beneden Voor de zoveelste keer…. trek ik me terug in het donker, in het diepste van mezelf, tot mijn gewonde en vermoeide vleugels tot rust komen. En de zalvende tranen mijn bedoezelde kwetsbaarheid helen en reinigen…. En de zachte klanken van muziek, mijn gewonde vrouwzijn beroeren.. Verwonderd kijk ik op naar waar al die schoonheid vandaan komt.. Hondenderden wezens van licht dansen stralend om me heen. En bloemen verspreiden hun betoverende geuren… Verbaasd zie ik dat dit alles uit mijzelf komt, en huil bittere tranen, Om alles wat ik niet gezien had, Een kostbare schat verwaarloosd, diep begraven in mezelf….. © juni 2010 ****************************************** |